మధూవాచకం

సుదూరాన్న శునకమైన సుందరంగుండు
ముందరున్న మణిలొనైన మరకగుపించు
దూరమెరిగి దరికి చెరిన వాడు ధన్యుడు
మధురమవుకున్న మర్మమెరిగినవి మధూవాచకం

ఆడవారు

పాచికలెందుకు వారి పరాచికాలుండగా
చురకత్తులెందుకు వారి చమక్కులుండగా
స్వర్గమెందుకు వారి సాంగిత్యముండగా
నరకమెందుకు వారి నిరసనుండగా
పురషప్రపంచానికి వారు పరుశార్దము కారా

విస్మరనం

మరణం కంటే దారుణం విస్మరనం
మరణం క్షణికం, విస్మరనం ఓ జీవితం
నా జీవితం నువ్వు, నీ విస్మరనం నా మరణం

చరిత్ర

నీ కధను నేను
కధకు కదనం నేను
నీ ఎత్తును నేను
ఎత్తుకు పైఎత్తును నేను
నీ కన్నీటిని నేను
కన్నీటిన తడిసిన రక్తం నేను
నీ కధకు నాయకుడు నేను
వాడికి ప్రతినాయకుడు నేను
నువు కట్టిన కోటను నేను
అందున మిగిలిన శకలం నేను
నీ కాలం నేను
కాలానికి గమనం నేను
నీ చరిత్రను నేను
నువ్వు స్రుష్టించిన విచిత్రం నేను

పరువళ్ళు

నాచుపై తనువుని చాచి పరువళ్ళు
తొక్కిన నీటిదెంత అద్రుష్టమో కదా
దంత దీప్తులు ఘన కీర్తులుగా కల
నీ కంటీ కిరణాములు తన చరణములంటినవని
అఱ్ఱులు చాచిన నీటిదెంత అద్రుష్టమో కదా

సరళం

కొన్ని పదాలతో మిన్నార్ధామే కవితయితే
పసివాణ్ణి మించిన భావుకుడెవరు
శ్రోత మనోరంజనమే గానమయితే
తల్లిని మించిన గాయకులెవరు
లక్ష్యం సాధించిన సరళమయిన మిన్న
అది సాధించని ఘన సాదనాలేలా?

శూన్యం

ఈ విశాల శూన్యం నీకు
భూమినిచ్చింది,
భూమిలో చెట్టునిచ్చింది,
చెట్టుపై కాయనిచ్చింది,
భూమిలో గనులూ, గనులలో మణులూ,
గనులు మణులతో సిరుల నిచ్చింది,
గాలినిచ్చింది, నీరునిచ్చింది, నిప్పునిచ్చింది,
వీటన్నిటితో నీకు బతుకునిచ్చింది
యిన్నిటినిచ్చిన  శూన్యాన్ని
ఇంకా యేమి అడగ గలవు!
నీతిగా బ్రతకటం తప్ప!!